!عادت‌های روزانه قهوه خوردن ممکن است بر انعطاف پذیری و یادگیری مغز تأثیر بگذارد

تحقیقات اخیر نشان داده است که مصرف مداوم کافئین می‌تواند اثرات قابل توجهی بر پلاستیسیته مغز (Brain Palsticity)، فرآیند یادگیری و حتی کارایی تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال مکرر (rTMS) داشته باشد. این تحقیق نشان داده است که افرادی که به طور منظم کافئین مصرف می‌کنند، ممکن است کاهشی در long-term potentiation (LTP) تجربه کنند که یک فرآیند بسیار حیاتی و ضروری برای یادگیری و حافظه است. در واقع کاهش LTP نشان می‌دهد که مصرف روزانه کافئین می‌تواند تأثیری بر عملکرد شناختی و همچنین موفقیت در درمان‌های rTMS داشته باشد. البته، این نتایج اولیه نیازمند تحقیقات گسترده‌تری هستند تا بتوان به‌طور جامع‌تری پیامدهای مصرف مداوم کافئین بر روی مغز را درک کرد.
مصرف گسترده کافئین، از طریق قهوه و حتی چای، آن را به یک عنصر اصلی در روال روزانه میلیون‌ها نفر در سراسر جهان تبدیل کرده است. کافئین، محرک روانی شناخته شده‌ای است و اثرات محرک آن به خوبی مورد توجه قرار گرفته است. با این حال، تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که این محرک روانی، که در همه جا حضور دارد، ممکن است بر یکی از عملکردهای حیاتی مغز، یعنی پلاستیسیته، تأثیر منفی گذاشته باشد.

به طور خاص در مورد "کافئین"، این ماده به عنوان یک آنتاگونیست رقابتی و غیرانتخابی گیرنده آدنوزین عمل می‌کند، به ویژه زیرگروه‌های A1 و A2A را مورد هدف قرار می‌دهد. این گیرنده‌ها در LTP، که برای یادگیری و شکل‌گیری حافظه اساسی است، بسیار مهم هستند. 
همچنین، در رابطه با اثرات کافئین بر روی rTMS و تأثیر آن بر LTP، باید ذکر کرد که rTMS یکی از روش‌های جدید و غیرتهاجمی در درمان اختلالات عصبی مختلف است. از جمله مکانیسم‌های rTMS، القای LTP است که کافئین به طور مستقیم بر تأثیر درمان rTMS تأثیر می‌گذارد. در این رابطه، یک نکته جالب این است که تفاوت‌های قابل مشاهده در rTMS-induced motor evoked potentials (MEPs) ناشی از rTMS بین افراد مصرف‌کننده مزمن کافئین و غیرمصرف‌کننده وجود دارد. MEPs به عنوان یک معیار برای تحریک قابلیت پذیری corticomotor و نمایانگر فرآیندهای پلاستیسیته در مغز استفاده می‌شود. تحقیقات نشان داده است که تسهیل MEPs در افرادی که کافئین مصرف نمی‌کنند، بیشتر مشهود است، که نشان از این دارد که مصرف منظم کافئین ممکن است پلاستیسیته مغز را کاهش دهد.

با این حال، این تحقیق هنوز در مراحل اولیه است و دارای محدودیت‌هایی از جمله حجم کوچک نمونه و پیچیدگی‌های اندازه گیری دقیق مصرف کافئین بوده است. اما نتایج داده‌های تحقیقات اولیه به اندازه کافی قانع کننده است که تحقیقات در این زمینه ادامه پیدا کند و ما را با جنبه دیگری از تاثیرات کافئین بر مغز و همچنین فرایند یادگیری و پلاستیسیته آشنا کند.

برای کسب اطلاعات بیشتر راجع به این تحقیق به لینک زیر مراجعه کنید.

https://neurosciencenews.com/caffeine-neuoplasticity-ltp-25255/