در پژوهشی که در سال ۲۰۲۱ توسط Stewart و همکاران انجام شده است، نقش Frontal Alpha Asymmetry (FAA) به‌عنوان یک نشانگر EEG در تشخیص زیرگونه‌های افسردگی و پیش‌بینی پاسخ به درمان بررسی شده است. FAA به تفاوت در قدرت امواج آلفا (۸–۱۳ هرتز) میان قشر پیش‌پیشانی چپ و راست اشاره دارد. از آن‌جا که قدرت آلفا با کاهش فعالیت قشری مرتبط است، افزایش آلفای سمت راست نسبت به چپ (یعنی کاهش فعالیت در قشر پیش‌پیشانی چپ) به‌عنوان نورومارکر برای خلق مرتبط با کناره‌گیری در نظر گرفته می‌شود؛ الگویی که در بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی (MDD) مشاهده می‌شود.

یافته‌ها
یافته‌های این مطالعه نشان دادند که افراد مبتلا به افسردگی مقاوم به درمان،FAA  بارزتری نسبت به بیماران دارای اپیزود نخست MDD نشان می‌دهند. همچنین، در افرادی که به درمان با داروهای SSRI پاسخ مثبت داده‌اند، الگوی FAA طی ۸ تا ۱۲ هفته درمان به حالت نرمال نزدیک‌تر شده است. این تغییرات عمدتاً در نواحی F3-F4 یا FP1-FP2، در وضعیت استراحت و با چشم بسته، و پس از حذف دقیق آرتیفکت‌ها قابل مشاهده بوده است.

کاربرد بالینی
یافته‌ها نشان می‌دهند که FAA می‌تواند نه‌تنها در تشخیص انواع زیرگونه‌های افسردگی (مانند نوع ملانکولیک در برابر نوع آتیپیک) مؤثر واقع شود، بلکه ابزاری برای پیش‌بینی پاسخ به درمان و پایش روند بهبودی نیز محسوب شود. ادغام FAA در ارزیابی‌های QEEG می‌تواند فرآیند تصمیم‌گیری بالینی را تسهیل کند؛ از جمله در انتخاب داروی مناسب یا در استفاده از روش‌های neuromodulation  مانند  rTMS کاربرد داشته باشد.

منبع

Stewart, J. L., Towers, D. N., Coan, J. A., & Allen, J. J. B. (2021). Resting frontal EEG asymmetry as an endophenotype for depression risk: A review and meta-analysis. Clinical Psychological Science.