الکتروانسفالوگرافی یا EEG یکی از روش‌های مرسوم برای بررسی عملکرد مغز است که نسبت به سایر روش‌های تصویربرداری مغزی دارای مزایایی می‌باشد. یکی از این مزیت‌ها، داشتن وضوح زمانی بالا است. اما از طرفی دیگر، این تکنیک، وضوح مکانی پایینی دارد. برای رفع این مشکل و پیدا کردن مکان عمقی سیگنال‌های مغزی، بسیاری از مقالات، استفاده از تکنیک EEG source localization را پیشنهاد کرده‌اند. اما این سول مطرح است که آیا تحت هر شرایطی و با هر نوع ثبت داده‌ای روش EEG source localization اطلاعات صحیح و قابل اعتنایی به ما می‌دهد؟
مطابق نتایج بسیاری از پژوهش‌های روز دنیا (1)، برای اینکه الگوریتم‌های مکان‌یابی عمقی سیگنال‌های مغزی به درستی کار کنند، چند شرط لازم و ضروری است. نخست اینکه سیگنال ورودی به الگوریتم کیفیت ثبت بالایی داشته باشد و هیچ‌گونه نویز و آرتیفکت چشم‌گیری در آن نباشد. دوم اینکه باید head model دقیق و مناسبی از سابجکت داشته باشیم.
بنابراین، برای کسب نتایج خیلی دقیق، لازم است MRI هر فرد نیز موجود باشد.
شرط اساسی بعدی که متاًسفانه خیلی از افراد آن را نادیده می‌گیرند، مسئله تعداد کانالهای ثبت است. اکثر مقالات (2-3) موجود در زمینه EEG source localization اتفاق نظر دارند که برای بدست آوردن نتیجه صحیح با استفاده از این روش، حداقل 64 الکترود برای ثبت مورد نیاز است. بنابراین، با EEG های 19 کاناله که اغلب در کلینیک‌ها از آن استفاده می‌شود، نمی‌توان نتایج دقیق و صحیحی از Source localization بدست آورد!
1- Eom, T. H. (2023). Electroencephalography source localization. Clinical and Experimental Pediatrics, 66(5), 201., 577-593.
2- Acharya, V. J., & Acharya, J. N. (2020). Localization with high-density EEG: Complexity of analysis versus accuracy. Clinical Neurophysiology Practice, 5, 10.
3- Zorzos, I., Kakkos, I., Ventouras, E. M., & Matsopoulos, G. K. (2021). Advances in electrical source imaging: a review of the current approaches, applications and challenges. Signals, 2(3), 378-391.
