در مطالعه‌ای بالینی که در سال ۲۰۲۴ توسط در مجله NeuroImage Clinical منتشر شده است، چارچوبی ساختاریافته برای طراحی پروتکل‌های نوروفیدبک فردمحور ارائه گردید. این چارچوب بر پایه‌ی تحلیل EEG کمی (QEEG) در وضعیت استراحت از ۱۱۲ بیمار شکل گرفته و با هدف شناسایی الگوهای مرتبط با اختلال در تنظیم هیجان (emotional dysregulation)، نقص توجه (attention deficits) و عدم تعادل در سطح برانگیختگی (arousal imbalance) طراحی شده است.

یافته‌های مطالعه

تحلیل داده‌های EEG نشان داد که برخی الگوهای خاص می‌توانند به‌عنوان راهنمایی برای انتخاب نوع مداخله نوروفیدبک عمل کنند. مهم‌ترین یافته‌ها به شرح زیر است:

افزایش frontal theta  که با hypoarousal  و attentional problems  مرتبط است؛ SMR/beta uptraining  پیشنهاد می‌شود.

High beta  در نواحی F3/Fz  نشان‌دهنده emotional dysregulation  است alpha uptraining و beta downregulation  توصیه می‌شود.

Posterior alpha asymmetry  مرتبط با rumination و poor affect regulation  است.

علاوه بر یافته‌های فوق، پژوهشگران یک ابزار تصمیم‌گیری گام‌به‌گام مبتنی بر فلوچارت طراحی کرده‌اند که یافته‌های EEG را با اهداف درمانی و محل جای‌گذاری الکترود تطبیق می‌دهد و بدین‌وسیله، اثربخشی و ایمنی پروتکل‌های نوروفیدبک را افزایش می‌دهد.

کاربرد بالینی

استفاده از EEG برای تعیین هدف مداخله در نوروفیدبک باعث هماهنگی بهتر میان پروتکل درمانی و اختلال عملکرد عصبی زیرساختی می‌شود. برای مثال، کاهش فعالیت بتای پیش‌پیشانی از طریق downtraining می‌تواند برای بیماران مبتلا به اضطراب یا افسردگی نشخواری مؤثر واقع شود.

این چارچوب با عبور از محدودیت‌های رویکردهای one size fit all، امکان طراحی نوروتراپی دقیق را فراهم می‌سازد.

منبع

Martínez, A. et al. (2024). EEG biomarkers for tailoring neurofeedback interventions: Toward precision neurotherapy. NeuroImage: Clinical.